Var Oluş ve Ölüm Üzerine Bir Teori

Şuana kadar bugüne kadar benim kafamda oluşan soru işaretlerinden, genel olarak insanların inançları konusundaki farklılıklarından, bir şekilde tanrıya ulaşma yollarından, kafamdaki bir tanrı figüründen ve tanrının aranacağı yerlerden vs. bahsettim.

Gelelim bu konuda son olarak belirteceklerime, çoğu soru işaretinin kalkacağı yere ve bir teorime…

Hıristiyanlar kendi kutsal kitaplarına göre ve sorumluluklarına göre, aynı şekilde de Müslümanlar kendi inançlarına göre yargılanabilir.

Böylece dogmatik inanışlar da riske girmemiş olur yani herkes kendi mensubunun dini inanışından sorumlu olabilir.

Öldüğünde herkes kendi aklına uygun bir tanrı ve hep kafasında olan belirli bir din ile ve cennet ve cehennem ile karşılaşabilir.

Bu sayede bir Hindu öldüğünde ona neden gusül abdesti almadın ya da neden namaz kılmadın diye hesap sorup da sonsuz azaba yollayamayacaktır kimse.

Ateistlerin bu teoride hiçbir şansları yoktur.

Fakat eğer tanrı gerçekten affedici ise onları iyi birer insan olana dek reenkarnasyon ile eğitebilir, aynı ruhları farklı bedenlere yaşatmaya devam edebilir.

Böylece ruh göçü teorisi de başarılı bir yerde kullanışmış olur ve affedici tanrı kendisine inanmayanları bu yolla eğitip iyi birer insan haline getirebilir.

Ruh göçü ile ilgili Vikipedi’de rastladığım bir yazı; ‘’ Prof. Stevenson 40 yılını, geçmiş yaşamlarını hatırlıyor gibi görünen çocukları incelemeye hasretti. Yaklaşık 1000 çocuk üzerinde incelemelerde bulundu. (İncelediği vakaların sayısı 2002 yılında 2006'yı bulmuştur.) Prof. Stevenson her vakada çocukların raporlarını metotlu olarak belgeledi. Böylece, çocukların anlattıkları ile ölen kişilere ait olguların paralellik göstermekte olduğunu doğrulamayı başardı. Aynı zamanda söz konusu ölen kişilerde ölüm ve yaralanmaya yol açmış yara izlerinin söz konusu çocuklarda doğum işareti ve doğum kusuru olarak belirmiş olduğunu, otopsi fotoğrafları gibi tıbbi kayıtlarla doğruladı’’

Big bang teorisi hemen hemen diğer teoriler gibi zaten kutsal kitaplarla ters düşen bir teori olmadığı gibi önümüzdeki on yıl içinde insanoğlunun elinde de patlayabilir ya da bu konuda daha açık kanıtlar da ortaya çıkabilir fakat evrim teorisine Big bang gibi artık bilimsel değil de daha çok insanın kendi topluluğu içindeki evrimi ve değişimi olarak bakmamız gerekmektedir.

Öyle ki bu zaten böyledir, hatta bu evrim günümüzde de hala devam etmektedir.

Teknoloji ve yaşam biçimlerine hatta yaşam kalitesine onar yıl arayla bakarsak hala devam etmekte olan mutlak bir değişimi fark edebiliriz.

Tek bir Rab vardır, bu kesindir fakat tanrı milyarlarca insanı adil ve memnun bir şekilde yargılayabilmek için böyle bir seçenek sunabilir kendisine.

Ya da biz onu kızdırmayalım ve bunu insanoğlu için ‘’alternatif bir yargı ortamı’’ olarak adlandıralım.

Yani buna göre eski Mısırlılar öldüklerinde gerçekten de o iki soruya göre yargılanmıştır. Hatta hala ben de böyle yargılanacağım diye düşünen bir beyin varsa yaşamdan mutluluk alabilmeye ve bu mutluluğu başkalarıyla da paylaşabilmeye ve bu yolla kendi hayalindeki cennete girmeye çalışacaktır.

Tevrat’ın felsefesi, İsa’nın mucizesi ve Arapların cennet hayalleri kendilerine canı gönülden inanan herkese açıktır.

Din farklılıkları ve farklılıklar göstermekte olan bu dinlerin mensupları arasındaki anlaşmazlıklar bu yolla giderilebilir, en önemlisi de iyi bir insanı sırf dogmatik dininden dolayı (şimdi kalkıp da en doğru bulduğum din olan İslam’ı eleştirmeye kalkacak değilim fakat İslam’a göre İslam’dan farklı dinlerin pek de hoş görülmediğini geçen sayfalarda Kuran’dan ayetler vererek açıklamıştım ne yazık ki) yanmamasını sağlar.

Kutsal kitapların birleştiği konularda (özü sözü bir, kibirsiz ve hoşgörülü bir insan olmak, hırsızlık yapmamak, kul hakkına girmemek ya da kimseyi öldürmemek gibi) istenilenlere ulaşan bir insan kendi aklıyla kurduğu ya da okuyup da benimsediği bir cennete gidebilecektir.

Son olarak diyeceğim şudur ki tanrı; sessizliği ve sükûneti seven, asaletini ve ulaşılmazlığını da bu sayede sağlayan ve sürdürebilen, onun hakkında bir şeyler söyleyecek gibi olduğumuzda sık sık ‘’belki’’ ve ‘’bence’’ gibi öznel yargılara düşmemize neden olan, Nietzsche’ye göre bir ölü, birçok filozofa göre zaten hiç doğmamış olan, son kitabında zaten doğmadığını ve doğurmadığını ilan eden, bütün bu soru işaretlerine rağmen de bütün insanlığın içlerinde, en temiz yerlerinde bulunan egemenliktir, iyi ki vardır, hep olsundur…

Kim bilir belki de yüzyıllardır bir rüyanın içindeyizdir ya da Aldous Huxley’nin de dediği gibi zaten bu dünya başka bir gezegenin cehennemidir, ne malum?